UTAH, LAS VEGAS & GRAND CANYON

Een vervelend begin van onze reis naar de V.S. De  vlucht van Dusseldorf naar Chicago vertrok met slechts een kleine vertraging, maar op O'Hare laat American Airlines zich weer van z’n slechtste kant zien, we lopen vier uur vertraging op, en dat boven op een 4 uur durende overstap.. Net voor we vertrekken komt de politie ook nog aan boord om een groepje dronkenlappen uit het vliegtuig te verwijderen. Het is dan ook laat in de avond als we eindelijk op de luchthaven van Las Vegas aankomen, waar een uitbundige sfeer heerst, luide muziek en flikkerende gokkasten bepalen de sfeer op de luchthaven van Sin City. Een shuttlebus brengt ons naar een gebouw waarin alle autoverhuurders van Vegas gehuisvest zijn. Het is overal erg rustig, behalve bij Dollar, waar wij moeten zijn staat een enorme rij. Drie medewerkers handelen kalmpjes de rij wachtenden af. Achter ons wordt de rij steeds langer. Na twee uur krijgen eindelijk de huurauto mee, en rijden we naar het South Point hotel en casino voor een goede nachtrust.'s Morgens starten we met een uitgebreid brunchbuffet, en gaan we proviand kopen bij de Walmart, en naar de REI in Henderson waar we nog wat kampeerspullen aanschaffen. Onze auto, een Dodge Journey rijdt prima, we zetten koers richting St. George, een van de weinige grote steden in Utah. Het is hier met zo,n 38 graden erg warm.  Als de ergste hitte is verdwenen, zetten onze tent op in het Snow Canyon State Park. Roodstenige canyons, versteende zandduinen en lavastromen vormen een prachtig landschap, waarin het goed wandelen is. We beginnen  vrij vroeg want na 11 uur wordt het gewoon te heet.Het is wel goed opletten, want al na een paar meter stap ik bijna op een kleine slang, die snel in het struikgewas verdwijnt.

 

 

 

 

 

Onze volgende stop is het Coral Pink Sand Dunes State Park. De prachtig gekleurde duinen zijn ontstaan uit de erosie van gekleurd Navajo zandsteen, harde wind vormde de duinen tussen de Moquith en Moccasin bergen. De favoriete bezigheid hier is over de zandduinen crossen met off road voertuigen, een spectaculair gezicht. Net als we willen gaan koken ’s avonds, begint het te regenen, dus rijden we naar Kanab om te gaan eten in het Rocking V Cafe.De prachtige omgeving van Kanab werd in de jaren 20 ontdekt door Hollywood, en werd het decor van vele tv series en films, voornamelijk westerns zoals The Lone Ranger en Gunsmoke.

 

 

 

We kunnen na een regenachtige nacht droog ontbijten, maar het regent weer als we richting Zion National Park rijden. We krijgen in ieder geval zeldzame plaatjes te zien aldus de ranger bij de toegangspoort, want regenen doet het bijna nooit hier.  We parkeren onze auto, en gaan met diverse shuttlebussen het park verkennen. Er hebben inderdaad wat landverschuivingen plaatsgevonden, en er zijn enkele watervalletjes ontstaan. De rangers zijn in extase, want mensen die al tien jaar in het park werken hebben dit nog nooit gezien. Voor ons had al die regen niet gehoeven. Alhoewel, bij de Weeping Rock is een spectaculaire waterval ontstaan, met barstend geweld kolkt het roodbruine water naar beneden. FILMPJE Een spectaculair gezicht. Dit is de enige korte wandeling die we doen, want het is niet prettig en verantwoord om moeilijkere wandelingen te doen. Vies en nat komen we in het dorpje Zion aan,waar inmiddels de zon weer volop is doorgebroken. Eerst naar de wasserette om schoon schip te maken, en daarna eten we een pastrami sandwich in de Deli. Wegens een landverschuiving in het park is de weg afgesloten, en moeten we een omweg maken om terug op de camping te geraken.

 

 

De volgende dag rijden we door het schitterende Bryce National Park, een serie door erosie gevormde amfitheaters. We kamperen drie nachten op de camping in het Kodachrome Basin State Park. We denken terug aan de hitte van St. George, want de nachten zijn hier flink koud. ’s Avonds is een kampvuur noodzakelijk. Dag twee maken we een spectaculaire wandeling in Bryce, de Peekaboo Loop Trail. Wel pittig in verband met de hoogteverschillen, maar na iedere bocht worden we weer beloond met prachtige uitzichten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In Kodachrome is het ook goed wandelen tussen de gekleurde chimneys. De meeste hebben namen, behalve een bij ons op de camping, die heeft i.v.m. de expliciete vorm geen naam nodig.

 

 

 

 

 

 

 

 We maken een tocht over een onverharde weg, de zogenaamde Hell’s Backbone Road, naar de gelijknamige brug, de Wervelkolom van de Duivel met indrukwekkende drop-offs aan beide zijden.

 

 

Utah heeft ook nog wat spookstadjes in de aanbieding, maar deze zijn lang niet zo mooi als die we eerder zagen in Californiﾦnbsp; In Millsite State Park valt ook niet veel te beleven, dus vertrekken we een dag eerder dan gepland naar Provo. We Pricelinen een leuk hotel (Springhill Suites) en bekijken de stad, een mormonenbolwerk, waar op zondag in het centrum bijzonder weinig te doen is.

 

Bij de Provo Utah Temple is het wel druk, in grote getale marcheren vooral veel jongeren, in zwarte broeken en witte overhemden naar dit opmerkelijke gebouw.

 

Salt Lake City is een hele leuke stad, het heeft prachtige shopping malls, het UMOCA museum, en de indrukwekkende Salt Lake Temple en andere diverse mormonenbouwwerken. We verblijven hier twee nachten in de Holiday Inn bij het vliegveld, slechts 10 minuten rijden naar het centrum. We bezoeken het Utah Capitol Building, dat  wel heel erg veel lijkt op het Capitool in Washington.

 

 

 

 

 

 

 

We maken een tocht naar Antelope Island in het Grote Zout Meer, dat vreemd genoeg enigszins doet denken aan Schotland. Alleen zijn de Schotse Hooglanders vervangen door Bizons. We eten uitstekend Mexicaans bij de Red Iguana, we verbazen ons over de grote rij wachtenden op een doorsnee maandagavond in dit kleine restaurant op een vreselijke locatie. Waarop de valet-parkeerder zegt: There is always a line at the Red Iguana

 

 

 

 

 

Op de tweede avond staat er nog een punkconcert op het programma, GBH speelt in een zaaltje net over de grens van het duistere gedeelte van de stad. Het wordt een gedenkwaardige avond met inderdaad een epic moshpit.

 

 

Dan rijden we naar het Utah Olympic Park, gebouwd voor de Olympische spelen van 2002. Het plaatsje Park City zou het Aspen van Utah moeten zijn, maar die vergelijking gaat niet helemaal op. We rijden naar Midway, waar we een hotel geboekt hebben. De natuur wordt steeds mooier, bossen met prachtige herfstkleuren, en alpenlandschappen. Het Zermatt Resort is ontworpen als een Alpenhotel uit Zwitserland, door iemand die daar waarschijnlijk zelf nooit geweest is. Grappig is het wel, een standbeeld van een beer met accordeon, een uitstekende Duitse bakkerij, en op de parkeerplaats schalt hoempapa muziek uit de luidsprekers. We maken een wandeling door de herfstbossen van de Wasatsch Mountains, en zwemmen in het warme water van The Crater, een geothermische bron in een 55 meter hoge bijenkorfvormige krater. We eten in Tarahumara, een uitstekend Mexicaans restaurant.

 

 

 

 

 

 

 We rijden door naar Moab, het outdoor centrum van Utah, hier blijven we vier nachten op de Devil’s Garden Campground.  De camping licht middenin Arches, een park met meer dan 2000 natuurlijke zandstenen bogen en andere geologische formaties.Vanaf de camping kunnen we direct een prachtige wandeling maken door de Devil’s Garden.We zien onder andere de lange Landscape Arch en lopen naar de Double 0 Arch en de eveneens indrukwekkende Partition Arch.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Teruggekomen bij onze tent, zien we dat onze piepschuimen koelbox geplunderd is. Veel zat er niet in, ijsklontjes, wat kaas en bacon, een energiereep, bosuitjes en wat cola. In de box zitten twee grote gaten, en de deksel is verpulverd. De deksel was verzwaard met een jerrycan van 10 liter water, deze is ook stuk, alleen de cola en de bosuitjes zijn nog over. We melden het incident bij de beheerder, deze is erg verbaasd, want er komen hier helemaal geen dieren voor die dit kunnen aanrichten. Misschien was het een poema, maar de kans dat die op klaarlichte dag over de camping loopt is wel erg klein. De box wordt opgehaald door de Rangers voor nader onderzoek. We kunnen op zoek naar een nieuwe koelbox voor de laatste paar dagen. Deze laten we nu maar in de auto. De volgende ochtend maken we een pittige wandeling naar de Delicate Arch, zo’n beetje het symbool van Utah. Teruggekomen bij de tent heeft het geheimzinnige beest z’n tanden gezet in onze nieuwe jerrycan die nog wel buiten stond. Die is nu ook lek.

De volgende dag verhuizen we naar een andere plaats op de camping.Er komen meldingen binnen dat er beren zijn gezien niet heel ver van de camping. Waarschijnlijk is een beer dit onherbergzame gebied binnengewandeld, en heeft zitten smullen van onze bacon.We gaan een uitsapje maken naar Dead Horse Point State Park, met letterlijk adembenemende panorama’s. Dit wordt nog extra versterkt door de donkere wolken, en de onweersbui die nadert. Dit was overigens de filmlocatie van eindscene van Thelma & Louise.

 

 

 

Volgende dag bezoeken we Canyonland’s Island in the Sky met ook weer een spectaculaire boog, aangezien alle picknickplaatsen daar vol zijn, gaan we weer naar Dead Horse Point, dat er in de zon stukken vriendelijker uit ziet.

 

 

 

Het is een lange rit naar de North Rim van de Grand Canyon, onze camping ligt in het bos, en is gevuld met outdoor enthousiastelingen. Iedereen gaat om 20 uur al naar bed, en is om 5 uur weer wakker.  Dat is ook niet zo vreemd, want de nachten zijn koud, zo rond het vriespunt. We doen een wandeling langs de imposante Canyon, en bekijken een paar uitzichtpunten met de auto. Geen zin in nog een koude nacht, besluiten we Priceline maar weer eens te gebruiken, en alvast af te reizen naar Las Vegas. We komen terecht in de Green Valley Ranch in Henderson. Een erg leuk hotel/casino met een supergoed zwembad. We vinden het haast jammer om te ruilen met het vijf sterren Aria, een enorm casinohotel midden op The Strip.

 

 

 

We zien nog een optreden van punkband Social Distortion in The House Of Blues, en de rest mag bekend zijn: What happens in Vegas, stays in Vegas.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zien al op tegen de terugreis die we geboekt hebben. ’s Morgens om 6 uur vertrekken en dan via Dallas en Chicago naar Dusseldorf. We hoorden op het nieuws dat een ontevreden medeweker de verkeerstoren van Chicago in brand had gestoken, en daarmee een chaos had veroorzaakt in het Amerikaanse luchtruim. Zo’n tweeduizend vluchten zijn geschrapt, en  het is nog onzeker of onze vlucht nog gaat vertrekken. Er verschijnt een mededeling op de website van American Airlines dat vluchten over o.a. Chicago kosteloos kunnen worden omgeboekt. Na enige onderhandeling kunnen we met een tussenstop in London naar Dusseldorf vliegen, en ook nog om 9:20 uur ’s avonds

Dat betekent uitslapen, en nog een paar uurtjes extra aan het zwembad liggen. Heathrow terminal 5, is op een drukke dag ook geen pretje, maar zo kunnen we nog wat bij Gordon Ramsay eten.