HONG KONG , CHINA & MACAU
Al hoeven we vandaag pas halverwege de middag te vertrekken, hebben we toch een park, sleep & fly bij het Mercure hotel genomen. Lekker relaxed. Ook op London Heathrow hebben we ruim tijd om te shoppen bij o.a. Harrods, en te eten bij Gordon Ramsay’s Plane Food. De aansluitende nachtvlucht naar Hong Kong met British Airways gaat haast ongemerkt voorbij. In Hong Kong aangekomen lopen we direct door naar de ferryterminal. Hier kopen we een kaartje voor de boot naar Shenzhen op het vasteland van China. Onze bagage gaat automatisch mee naar Shekou Port, waar we de metro nemen naar het centrum. Het is inmiddels donker en erg druk in het centrum, en met enige moeite vinden we ons hotel. Het Sunon hotel is onderdeel van een Maleisische hotelketen, dat is te merken aan de nasi lemak die we aantreffen bij het ontbijtbuffet. Daarnaast weer genoeg ‘gekke’ Chinese dingen bij het ontbijt als maïskolven, patat, congee, spaghetti, broccoli , loempia’s gevuld met yamwortel en warme komkommer.
In Shenzhen kun je enorm goed eten, een combi van eend, varken en kip in een restaurant vlak naast het hotel. Of overheerlijke soepdumplings, en pannenkoeken gevuld met vreemde vulling op de avondmarkt. FILMPJE FILMPJE2
In de foodcourt van een groot winkelcentrum in Guomao verkopen ze lekkere verse broodjes gevuld met zoete mungbonenpasta of gerookte kip met mayonaise. Met een toetje van vruchten met groene theemousse. Bovendien kun je prima shoppen hier, jammer dat we hier maar twee nachten kunnen blijven.
Het is een uur reizen met de metro naar het vliegveld, inchecken en paspoort- en veiligheidscontrole verloopt zeer snel en efficiënt. (Daar valt nog wat te leren Heathrow)
De vlucht met China Southern is op een flinke luchtzak na ook prima, alleen krijgen we allemaal een karig flesje water in de hand gedrukt. Maar goed, het is niet ver vliegen naar Guilin. Hier worden we opgewacht door een chauffeur van het Longji One hotel in Pin’ An Village. Enkele uren rijden door het langzame verkeer, een berg op met veel bochten, en het laatste stuk moet te voet. Gelukkig zijn er dragers voor onze bagage. Onze kamer heeft een schitterend uitzicht over de rijstterrassen. Deze werden zo’n 500 jaar geleden aangelegd tijdens de Ming Dynastie. We maken een wandeling langs deze terrassen, die inmiddels geel gekleurd zijn. Het is bijna tijd om te oogsten. Het eten in ons hotel is eenvoudig maar heel erg lekker.
De volgende dag regent het, we nemen de paraplu en gaan op pad heen en terug naar het nabijgelegen dorpje Longji Zhuang. Het dampige weer geeft nog een extra mooi effect op de rijstterrassen. In het dorpje kopen we passievruchten die heerlijk zoet zijn, waarom hebben wij thuis alleen die zurige? Gelukkig duurt de regen niet lang, en uiteindelijk komt de zon er ook nog bij. Terug in Pin ‘An pakken een terrasje. De rijstterrassen zijn een belangrijke toeristische attractie hier, het dorpje is overspoeld met toerbussen Omdat we in de regen vertrokken, hebben we ons niet ingesmeerd met zonnebrandcrème, we zij nu lichtelijk verbrand.
We zitten hier best afgelegen, dus wordt het een hele onderneming om met een bus terug in Guilin te geraken. We vragen of het hotel een chauffeur kan regelen, de dragers brengen onze bagage weer naar beneden, waar het op de parkeerplaats hartstikke druk is, het blijkt de ‘gouden week’ te zijn, alle Chinezen hebben een week vrij, en gaan dan massaal op vakantie naar de grootste trekpleisters in hun thuisland. Tergend langzaam rijden we de berg af, en even later komen we in een hele lange file vanwege een verkeersongeluk. Al met al heeft dit zolang geduurd, dat we bij donker in Guilin aankomen, waar het ook superdruk is. We worden vriendelijk onthaald door het personeel van het Lakeside Inn. Nu nog wat eten, maar we lopen de verkeerde kant op en dat loopt uit op een teleurstelling.
Vandaag gaan we dan maar eens echt met de bus reizen. Vol
goede moed lopen we naar de busterminal, en het lukt ook nog twee kaartjes voor
de bus naar Yangshuo te bemachtigen. We wurmen met onze koffers door de
mensenmassa naar het juiste perron, waar twee nieuwsgierige en behulpzame
meisjes opmerken dat onze bus pas over twee uur vertrekt. De bus vertrekt elke
vijftien minuten, maar het is zo druk dat alle andere bussen al vol zitten. We
geven de buskaartjes weg aan een voorbijganger, en gaan onderhandelen met een
taxichauffeuse. Ze gaat ons direct naar onze eindbestemming Xing Ping brengen.
In de stad is het al druk, maar ook daarbuiten is het ook filerijden. Het
schiet niet erg op. Er is een directe weg naar Xing Ping, maar die is nog in
aanbouw. In de stad was onze chauffeuse nog een monster in het verkeer, maar we
hebben de indruk dat ze nu bang is geworden voor de slechte weg. Ze draait om,
en heeft na wat heen en weer gebel een bootje voor ons geregeld. Dus dat is nog
niet zo gek, het landschap is prachtig, en het is lekker zonnig, we varen met
een gangetje van
Dit is ook weer een megatrekpleister, het Karstgebergte bestaat uit spitse kalkstenen bergen, daartussen kronkelt de rivier Li. De bergen staan op een briefje van 20 Yuan, en op menig kalender van Chinese restaurants. Ons hotel, Our Inn, ligt aan de rustige kant van de rivier, het valt te bereiken met een veerbootje. Aan de andere kant, en op de rivier zelf is het een gekkenhuis. Luid toeterende rondvaartboten varen af en aan over de rivier, het verkeer in het dorpje XingPing toetert al net zo hard, en is de hele dag verstopt. Op dag twee gaan we eerst naar de lokale markt, altijd weer een prettige aanslag op de zintuigen. In de middag maken we een wandeling door het platteland, door het dorpje Dahebei, hier worden o.a. sinaasappels en pomelo’s verbouwd. We bezoeken het Teng Jiao klooster, waar we van een monnik een rondleiding krijgen. Er is een indrukwekkende grot, waar vleermuizen aan het plafond hangen, er is ook een gedeelte met babyvleermuizen. Vervolgens beklimmen we de slangenheuvel, waar we een grandioos uitzicht hebben over de omgeving. Aan het eind van de middag eten we varkensvlees, noedels en gefrituurde tofu in XingPing. Vanavond helaas geen spectaculaire zonsondergang zoals gisteren.
We hebben besloten om op tijd weer terug te keren naar Guilin om oponthoud door verkeersopstoppingen te voorkomen. Het dorpje is om 9 uur al verstopt, daarna volgt een dollemansrit met nog enige oponthoud bij Guilin’s Shangri La. Auto’s worden links en rechts ingehaald en zo zijn we rond de middag weer in de stad, waar we nog even winkelen en relaxen aan de waterkant. We worden heel vaak stiekem gefotografeerd door de Chinese toeristen. Alienka koopt nog een mooie knalgele koffer, haar reistas is aan vervanging toe.
De volgende dag vroeg op, een taxi brengt ons naar de luchthaven, de Chinezen hebben pas een arbeidsethos, ze werken keihard, dag en nacht zijn ze aan de gang, ook weer op dit vroege tijdstip. We gaan het echt verliezen van de Chinezen, dat is zeker. We vliegen naar Shenzhen, we krijgen behalve het flesje water nog een cakeje en een droog broodje van China Southern. Op het vliegveld aangekomen nemen we de metro naar de grens met Hong Kong. Alienka mag zo doorlopen, maar met mijn paspoort schijnt iets aan de hand te zijn. Wat is niet duidelijk, de beambte brabbelt wat onverstaanbaars van achter z’n mondkapje, en uiteindelijk mag ik ook naar binnen.
We kopen een Octopus card bij de klantenservice van de MTR, hier kun je gebruik maken van al het openbaar vervoer in de stad, metro, bussen, ferry’s etc. Je kunt er zelf bij sommige winkels, zoals de 7-Eleven mee afrekenen. We nemen de metro naar Hung Hom, en het laatste stukje leggen we af per taxi. We verblijven hier 6 nachten in het Butterfly hotel op Morrison Hill Road. Gelegen in de trendy wijk Causeway Bay, dure merken winkels, vele restaurants, en hippe Japanse warenhuizen bepalen het straatbeeld. En op straat is het druk, heel druk!!
Onze eerste maaltijd hier maken we zelf klaar, Heerlijk Wagyu rundvlees en varkensbuik in een Japans grillrestaurant. Als voorgerecht krijgen we een schaaltje met gemarineerde rauwe vis van uitstekende kwaliteit, de ober gebaart dat dit niet op de barbecue moet. Aan de tafel naast ons gaat het niet helemaal goed, twee meisjes veroorzaken enorme rookwolken.
Ontbijten doen we dagelijks bij Keung Kee, even verderop bij ons in de straat. Kee maakt ook voortreffelijk geroosterd varkensvlees, hiervoor kreeg hij zelfs een vermelding in de Michelin gids. Een paar straten verder zit Chung Kee, een toetjesrestaurant waar we ook al vaste klanten zijn.
Het weerbericht voor zondag belooft een onbewolkte dag, dus vertrekken we al vroeg richting de Peak Tram Terminus. De kabeltram brengt ons haast vertikaal lijkt het soms, naar Victoria Peak, waar we een prachtig uitzicht hebben over de haven en wolkenkrabbers van Hong Kong. Vervolgens maken we een rondwandeling langs de Peak, gehinderd door hijgende expats, die uitgerekend hier moeten joggen. Veel toegevoegde waarde heeft de wandeling niet, en het is ook nog eens te warm om te lopen. Beneden bij de Terminus, zijn de rijen inmiddels lang, goed dat we zo vroeg zijn gegaan.
Behalve goed eten en winkelen, doen we nog enige excursies, zoals een tochtje met de Star Ferries, de zon zien ondergaan op de Tsim Sha Tsui East Promenade, een bezoekje aan het Chi Lin Nonnenklooster en enkele avondmarkten.
We gaan lunchen bij het met een Michelin ster bekroonde restaurant One Dim Sum, maar moeten eerst een nummertje trekken, en wachten op onze beurt. Op het menu staat dim sum, heerlijk gestoomde en gebakken broodjes met zoet varkensvlees, en dumplings met garnalen. Het dessert met mango is ook top.
Een bezoek aan HK is niet compleet zonder de dagelijkse licht- en geluidshow te bekijken vanaf de Tsim Sha Tsui Promenade. Veel wolkenkrabbers aan de overkant zijn mooi uitgelicht, het laserspektakel duurt 20 minuten, en de kade staat vol toeschouwers.
We reizen inmiddels wat minder met de metro en wat meer met de bus, en ‘ding ding’, zoals hier de dubbeldek trams genoemd worden. Taxi’s zijn ook goedkoop. De metro mag dan snel zijn, maar voor je eindelijk op het perron of bij de uitgang bent, heb je al hele afstanden gelopen door oneindige gangenstelsels, al dan niet voorzien van winkels. En als je bijvoorbeeld van station Central naar de ferrypier moet lopen, ben je ook nog wel even onderweg, terwijl bus 11 praktisch op de pier stopt.
Zo gaan we ook met de bus naar de ferryterminal voor een tochtje naar Lamma island, van Yung Shue Wan lopen we over het zogenaamde familiepad, (dat vergeleken met het familiepad in Appelscha,) aardig pittig is, naar Sok Kwu Wan. Onderweg verblijven we enkele uren op het strand van Lo Sho Shing. Even relaxen, want dit was tot nu toe best een pittige reis.
’s Avonds nemen we de ‘ding ding’ naar North Point FILMPJE maar het beoogde restaurant is gesloten. We komen terecht in een foodcourt, en eten bij Tung Po Seafood, wat bekend voorkomt, want het zat in Anthony Bourdain’s tv programma The Layover. We bestellen noedels, en varkensvlees met de lekkerste zoetzure saus ooit.
Er heeft een aanrijding plaats gevonden in de drukke ochtendspits, onze bus kan niet verder, we zullen moeten lopen naar de Macau Ferry Terminal. We kopen kaartjes voor de Turbojet naar deze voormalige Portugese kolonie, en komen erachter dat onze paspoorten nog in het hotel liggen. Het lijkt een onmogelijke opgave om met een taxi in het drukke verkeer heen en weer te rijden, maar we gaan het toch proberen, we hebben twintig minuten voor de boot vertrekt. Het zit mee, en weer een uur later staan we in Macau, het Las Vegas van China, want in deze speciale administratieve regio mag gegokt worden. Dat is big business hier, casino’s worden hier uit de grond gestampt, en qua gokopbrengsten is Macau Las Vegas in 2006 al voorbij gestreefd.
Wij komen niet om te gokken, maar hebben een reservering bij het restaurant van Joël Robuchon in het glimmende Grand Lisboa Hotel op de 43e verdieping. Het restaurant heeft 3 Michelin sterren, en het eten is dan ook geweldig. Aan de tafel naast ons hebben Chinese meisjes wel wat moeite met de foie gras, deze valt niet zo in de smaak zo te zien. Een andere Chinese buurman krijgt geen genoeg van het brood, en besteld nog een mand. Het moet gezegd worden, ook het drie sterrenbrood is fantastisch.
Ook in het centrum van Macau is het erg druk, we bekijken wat Portugese koloniale gebouwen, waaronder de Ruinas de São Paulo. Met de gratis shuttlebus van het casino geraken we weer bij de ferry terminal. Het duurt weer even om Hong Kong binnen te komen, mijn paspoort wordt weer uitvoerig bekeken.
We gaan weer naar North Point, nog een poging doen om een Michelin ster binnen te halen. Nu is Hung’s Delicacies wel open, maar eerst nog even in de rij staan voor we naar binnen kunnen. We krijgen inktvis, varkensvlees en vegetarische gans, dat blijkt tofu te zijn met ganzensmaak. Ook de knapperige komkommer is een aanrader.
De laatste dag is alweer aangebroken, ons vliegtuig vertrekt vrijdagavond laat, dus hebben we nog een hele dag in de stad. Jammer, we zijn net gewend aan de immense drukte.
We checken uit het hotel, en nemen een taxi naar Hong Kong Station. Met de In-Town check in service kunnen we vast inchecken, onze bagage zien we dan weer in Amsterdam.
De handbagage laten we achter bij de conciërge van het Four Seasons hotel. We lunchen daar bij Lung King Heen, het eerste Chinese restaurant dat drie Michelin sterren kreeg. We nemen het executive menu, zo krijgen we van alles wat te proeven, drie sterren dim sum, maar ook varken, gans en kwal.
We gaan de stad weer in, en bekijken nog wat attracties zoals het gebouw van de HSBC bank, en de indrukwekkende Man Mo tempel.
Voor een sandwich en overheerlijk gebak nog even naar de Salon du The van Robuchon, dan terug naar het Four Seasons om onze spullen te halen, en we vertrekken met de Airport Express naar het vliegveld. Onze vlucht heeft een half uur vertraging, zodat we in Londen direct door kunnen lopen naar de aansluitende vlucht naar Amsterdam.
